Η ΖΩΗ...

                  ...Είναι ένα αστείο ...

 Γι αυτό...

"Δε ζυγιάζω, δε μετρώ , 

δε βολεύουμαι!...

Ακολουθώ το βαθύ μου χτυποκάρδι..."

( Νίκος Καζαντζάκης )

Ότι Κραταιά ως Θάνατος Αγάπη...

...Γιατ’ είναι δυνατή

σαν θάνατος η αγάπη,

σκληρό καθώς ο άδης

το πάθος το αγαπητικό.

Oι φλόγες της, φλόγες φωτιάς,

άγριο αστροπελέκι.

Πλήθος νερά να σβήσουν την αγάπη

δεν µπορούν

κι ούτε µπορούν ποτάµια

να την πνίξουν...

                                      

...Ότι κραταιά ως Θάνατος Αγάπη,
σκληρός ως Άδης Ζήλος.

Περίπτερα αυτής 

περίπτερα πυρός, 

φλόγες αυτής.
Ύδωρ πολύ ου δυνήσεται

 σβέσαι την αγάπην,

και ποταμοί ου συγκλύσουσιν αυτήν...

                                   

          ~ Άσμα Ασμάτων ~       

                

                                    

Λίμνη

Μες στη σιωπή της νύχτας

περνάς το δάσος της λησμονιάς

κατεβαίνεις τα σκαλοπάτια της φυγής

κολυμπάς στο βυθο της  Ζωής 

και των αισθημάτων

και τοτε βρίσκεις και ανοίγεις 

την πόρτα της καρδιάς σου 

με το κλειδι της αγάπης

Το ταξίδι τελείωσε 

επιστροφή στην ουσία . 

- Κύρβα -

Νίκος Μαστοράκης

Ξαφνικά...σαν τις μπόρες...

"Μέρα τη μέρα ζω - που ξέρεις αύριο τι ξημερώνει.

Το 'να μου χέρι τσαλακώνει τα λεφτά και τ' άλλο μου τα ισιώνει

Βλέπεις χρειάζονται όπλα να μιλάν στα χρόνια μας τα χαώδη

και να 'μαστε και σύμφωνοι με τα λεγόμενα «εθνικά ιδεώδη».

Τι με κοιτάς εσύ γραφιά που δεν εντύθηκες ποτέ στρατιώτης

η τέχνη του να βγάζεις χρήματα είναι κι αυτή μία πολεμική ιδιότης

Δεν πα' να ξενυχτάς- να γράφεις χιλιάδες πικρούς στίχους

ή να γεμίζεις με συνθήματα επαναστατικά τους τοίχους

Οι άλλοι πάντα θα σε βλέπουν σαν έναν διανοούμενο

και μόνο εγώ που σ' αγαπώ: στα όνειρά μου μέσα έναν κρατούμενο.

Έτσι που αν στ' αλήθεια ο έρωτας είναι καταπώς λεν «κοινός

διαιρέτης»

εγώ θα πρέπει να 'μαι η Μαρία Νεφέλη κι εσύ φευ

ο Νεφεληγερέτης.

Χαράξου κάπου με οποιονδήποτε τρόπο και μετά πάλι

σβήσου με γενναιοδωρία."

                                       Μαρία Νεφέλη (απόσπασμα)...Οδυσσέας Ελύτης.