Πριν να είναι αργά....






"Eνα ξερό δαφνόφυλλο την ώρα αυτή θα πέσει,
το πρόσχημα του βίου σου, 
και θ' απογυμνωθείς.
Με δέντρο δίχως 
φύλλωμα θα παρομοιωθείς,
που το χειμώνα απάντησε 
στου δρόμου εκεί τη μέση.
Κι αφού πια τότε θα 'ναι αργά 
νέες χίμαιρες να πλάσεις
 ή ακόμη μια επιπόλαιη και συμβατική χαρά,
θ' ανοίξεις το παράθυρο για τελευταία φορά,
όλη τη ζωή κοιτάζοντας, ήρεμα θα γελάσεις."
                           
                           Κώστας Καρυωτάκης




Ζήσε λοιπόν... τώρα... με τη ματιά ενός παιδιού !