Πάντα στο σούρουπο....

'Επεσε το σούρουπο

Η ώρα της μοναξιάς...

η ώρα της σιωπής

της περισυλλογής 

το όνειρο 

εγκαταστάθηκε στη ψυχή 

ζητάει να φανερωθεί

και τότε διαπιστώνεις 

την πραγματικότητα 

σαν εφιάλτη

και πως να δαμάσεις την φυγή

πως να δεχτείς την ήττα

κοίτα να μην χαθείς...
 να μην χαθείς ψυχή μου...

κρατήσου απ την στιγμή λοιπόν
μόλις που προλαβαίνεις...

Η ζωή μας μια μέρα!

Στην δροσιά του πρωινού
 καλωσορίζουμε τη ζωή 

...με τα χρώματα και τα αρώματα

 να γεμίζουν τη ματιά έκπληξη !

..τι αθωότητα τι ομορφιά !

...............

 Στον φωτεινό ήλιο 

του μεσημεριού αποξεχνιόμαστε 

...δημιουργία ,

κατάκτηση του παντός

λησμονιά της αθωότητας..
.................

                                         

κι έρχονται οι σκιές του απογεύματος...

γεμίζει φόβο η ψυχή για το σκοτάδι που έρχεται..

ο φωτεινός ήλιος του μεσημεριού θα βασιλέψει...

ότι κατακτήθηκε θα χαθεί...

********

Δώσε μου λοιπόν την αγάπη σου...

να σου δώσω την δική μου...

νόημα να δώσουμε σ αυτή τη μέρα!

Χρόνος...ο μυστήριος !

Πόσος αγώνας ...πόσο ξόδεμα ...

...Να δαμάσουμε το χρόνο...να κρατηθούμε απ τη στιγμή !

Ακροβατούμε στην κόψη του ξυραφιού...

ανάμεσα στο παρελθόν και το μέλλον

ανύπαρκτα στην ουσία και τα δύο.

 Τραγικές διαπιστώσεις...

Θεμελιώνω τη Ζωή μου 
στη συνείδηση του Τώρα !!

ΝΥΝ ...εκεί ανθίζω ...εφήμερα !

ΝΥΝ το αιώνιο !