Sand and Sea - Michalis Koumbios

Anima...

«...Τη θηλυκή αντίληψη της υπάρξεως μόνο το γένος των γυναικών μπορεί να την συλλάβει,να την αναπτύξει και να την εδραιώσει.
΄Η τουλάχιστον να την αντιτάξει με σφοδρότητα προς την κοσμοαντίληψη του γένους των ανδρών.

Που σπαταλάει λοιπόν η σύγχρονη γυναίκα τους ροδώνες της ψυχής της; Και μάλιστα με τόσο πάθος; Στους αγκαθερούς κήπους των ανδρών. Ο πολιτισμός μας που αποτυχαίνει είναι δημιούργημα των ανδρών. Οι γυναίκες θα πρέπει κάποτε να λάβουν τις αποστάσεις τους από αυτόν τον πολιτισμό,ο οποίος δεν έχει τίποτε άλλο να προσφέρει παρά τεχνολογία.

...Ας σώσει τη ψυχή του το γένος των γυναικών.

...Ο φεμινισμός ενδεχομένως να βοήθησε στην κοινωνική απελευθέρωση της γυναίκας,όμως είναι βέβαιο πως την υποδούλωσε στον πνευματικό κόσμο του άντρα...και όμως δεν μπορούμε να μιλήσουμε για το τέλος της θηλυκής αξιολογικής κλίμακας μέσα στην ιστορία. Διότι πίσω από τα ιστορικά ρεύματα και πίσω από την εκάστοτε επικαιρότητα που εξαπολύουν παταγωδώς οι άντρες λουφάζει το βαθύ θηλυκό μυστήριο,την κάθε στιγμή και τώρα και πάντοτε. Δεδομένου ότι πρόκειται για ανώτερο στοιχείο της υπάρξεως.

...Το θηλυκό  αρχέτυπο είναι ανυπότακτο...»

Χρήστος Μαλεβίτσης

Η ΖΩΗ...

                  ...Είναι ένα αστείο ...

 Γι αυτό...

"Δε ζυγιάζω, δε μετρώ , 

δε βολεύουμαι!...

Ακολουθώ το βαθύ μου χτυποκάρδι..."

( Νίκος Καζαντζάκης )

Ότι Κραταιά ως Θάνατος Αγάπη...

...Γιατ’ είναι δυνατή

σαν θάνατος η αγάπη,

σκληρό καθώς ο άδης

το πάθος το αγαπητικό.

Oι φλόγες της, φλόγες φωτιάς,

άγριο αστροπελέκι.

Πλήθος νερά να σβήσουν την αγάπη

δεν µπορούν

κι ούτε µπορούν ποτάµια

να την πνίξουν...

                                      

...Ότι κραταιά ως Θάνατος Αγάπη,
σκληρός ως Άδης Ζήλος.

Περίπτερα αυτής 

περίπτερα πυρός, 

φλόγες αυτής.
Ύδωρ πολύ ου δυνήσεται

 σβέσαι την αγάπην,

και ποταμοί ου συγκλύσουσιν αυτήν...

                                   

          ~ Άσμα Ασμάτων ~       

                

                                    

Λίμνη

Μες στη σιωπή της νύχτας

περνάς το δάσος της λησμονιάς

κατεβαίνεις τα σκαλοπάτια της φυγής

κολυμπάς στο βυθο της  Ζωής 

και των αισθημάτων

και τοτε βρίσκεις και ανοίγεις 

την πόρτα της καρδιάς σου 

με το κλειδι της αγάπης

Το ταξίδι τελείωσε 

επιστροφή στην ουσία . 

- Κύρβα -

Νίκος Μαστοράκης

Ξαφνικά...σαν τις μπόρες...

"Μέρα τη μέρα ζω - που ξέρεις αύριο τι ξημερώνει.

Το 'να μου χέρι τσαλακώνει τα λεφτά και τ' άλλο μου τα ισιώνει

Βλέπεις χρειάζονται όπλα να μιλάν στα χρόνια μας τα χαώδη

και να 'μαστε και σύμφωνοι με τα λεγόμενα «εθνικά ιδεώδη».

Τι με κοιτάς εσύ γραφιά που δεν εντύθηκες ποτέ στρατιώτης

η τέχνη του να βγάζεις χρήματα είναι κι αυτή μία πολεμική ιδιότης

Δεν πα' να ξενυχτάς- να γράφεις χιλιάδες πικρούς στίχους

ή να γεμίζεις με συνθήματα επαναστατικά τους τοίχους

Οι άλλοι πάντα θα σε βλέπουν σαν έναν διανοούμενο

και μόνο εγώ που σ' αγαπώ: στα όνειρά μου μέσα έναν κρατούμενο.

Έτσι που αν στ' αλήθεια ο έρωτας είναι καταπώς λεν «κοινός

διαιρέτης»

εγώ θα πρέπει να 'μαι η Μαρία Νεφέλη κι εσύ φευ

ο Νεφεληγερέτης.

Χαράξου κάπου με οποιονδήποτε τρόπο και μετά πάλι

σβήσου με γενναιοδωρία."

                                       Μαρία Νεφέλη (απόσπασμα)...Οδυσσέας Ελύτης.

Ήρθε λοιπόν η στιγμή....

.....το 2012 

 νομίζω....

που λές ως εδω βγαίνω απ τον

 φαύλο κύκλο.. 

Η παράσταση 
πρέπει να συνεχιστεί

σκαρφαλώνοντας 
όλο και πιο ψηλα

στο βράχο του πνεύματος.

    Ανεβαίνοντας 

   προς τον ιερό τόπο του φωτός

     από το μυστικό και σιωπηλό 

     μονοπάτι της καρδιάς μας.

         

Μέχρι το τέλος.....

...Η ερημιά της ψυχής 

η ψύχρα της μοναξιάς

η τραγικότητα

     του είναι... 

...στην φλόγα

    της αγάπης 

     ακυρώνονται!

Ως να καείς !!

...........................

Ζήτημα ζωής και θανάτου ...

Η Αλήθεια ...

o αγώνας της ψυχής 

ενάντια στη παγίδευση ...

του δάσους 

της λησμονιάς.

Η πυξίδα  να δείχνει πάντα

 στην

Αγάπη.

για να βγείς στο ξέφωτο...

να συναντήσεις το ...Φως

Ο  πόνος ...βακτηρία

Η ελευθερία...εμπιστοσύνη

η εμπιστοσύνη ...ελευθερία

...ο κύκλος της γνώσης!

Μοναχικά και όμορφα !

Δεν υπάρχει άλλος τρόπος...

Μοναχικό, στενό και απότομο το μονοπάτι 

που οδηγεί στο βουνό το υψηλό, το καθάριο !

Οποσδήποτε μόνος

Ο χώρος του πνεύματος δεν ξεγιελιέται!

Είσαι έτοιμος να σηκώσεις

 το βάρος της τρομερής ευθύνης;

Πάντα στο σούρουπο....

'Επεσε το σούρουπο

Η ώρα της μοναξιάς...

η ώρα της σιωπής

της περισυλλογής 

το όνειρο 

εγκαταστάθηκε στη ψυχή 

ζητάει να φανερωθεί

και τότε διαπιστώνεις 

την πραγματικότητα 

σαν εφιάλτη

και πως να δαμάσεις την φυγή

πως να δεχτείς την ήττα

κοίτα να μην χαθείς...
 να μην χαθείς ψυχή μου...

κρατήσου απ την στιγμή λοιπόν
μόλις που προλαβαίνεις...

Η ζωή μας μια μέρα!

Στην δροσιά του πρωινού
 καλωσορίζουμε τη ζωή 

...με τα χρώματα και τα αρώματα

 να γεμίζουν τη ματιά έκπληξη !

..τι αθωότητα τι ομορφιά !

...............

 Στον φωτεινό ήλιο 

του μεσημεριού αποξεχνιόμαστε 

...δημιουργία ,

κατάκτηση του παντός

λησμονιά της αθωότητας..
.................

                                         

κι έρχονται οι σκιές του απογεύματος...

γεμίζει φόβο η ψυχή για το σκοτάδι που έρχεται..

ο φωτεινός ήλιος του μεσημεριού θα βασιλέψει...

ότι κατακτήθηκε θα χαθεί...

********

Δώσε μου λοιπόν την αγάπη σου...

να σου δώσω την δική μου...

νόημα να δώσουμε σ αυτή τη μέρα!

Χρόνος...ο μυστήριος !

Πόσος αγώνας ...πόσο ξόδεμα ...

...Να δαμάσουμε το χρόνο...να κρατηθούμε απ τη στιγμή !

Ακροβατούμε στην κόψη του ξυραφιού...

ανάμεσα στο παρελθόν και το μέλλον

ανύπαρκτα στην ουσία και τα δύο.

 Τραγικές διαπιστώσεις...

Θεμελιώνω τη Ζωή μου 
στη συνείδηση του Τώρα !!

ΝΥΝ ...εκεί ανθίζω ...εφήμερα !

ΝΥΝ το αιώνιο !

Μην ξεχνάμε ...

Η ελληνική σημαία !...το σύμβολο !

Οι 9 οριζόντιες γραμμές της Ελληνικής Σημαίας 

συμβολίζουν 

                                                 τις εννέα μούσες της Ελληνικής Μυθολογίας. 

Την Καλλιόπη (Επική Ποίηση),

 την Κλειώ (Ιστορία), 

την Ερατώ (ερωτική ποίηση), 

την Ευτέρπη (Μουσική),

 την Μελπομένη (Τραγωδία),

 την Πολύμνια (Ιερή Ποίηση, γεωμετρία, μιμητική και γεωργία),

 την Τερψιχόρη (χορός), 

την Θάλια (κομωδία και ειδυλλικής ποίησης)

 και την Ουρανία (αστρολογία).

 Οι 9 μούσες ενέπνευσαν ολόκληρο τον Ελληνικό πολιτισμό,

 από τον καιρό του Ομήρου μέχρι τον Παλαμά, 

τον Σεφέρη και τον Ελύτη ως και σήμερα.

Ο Ηρόδοτος έλεγε ότι το γαλάζιο και το λευκό είναι τα χρώματα των Ελλήνων,

 που συμβολίζουν το ομόγλωσσον,

 το ομόθρησκον, το ομότροπον και το όμαιμό (κοινό γαλάζιο αίμα) μας.

Ο σταυρός ενώνει το κυανό με το λευκό,

 το αρσενικό με το θηλυκό, 

σε ένα υπέρτατο συμβολισμό αγάπης, έρωτα, ανδρείας και θυσίας,

 συμβολίζει τον Απόλλωνα και τον Διόνυσο και μετέπειτα τον Χριστό.

 Εκτός του ότι συμβολίζει την Ελληνορθόδοξη πίστη μας,

 το πανάρχαιο αυτό σύμβολο στην ελληνική σημαία,

 ο ισοσκελής σταυρός είναι η ελληνική Τετράκτυς,

 το σύμβολο του Δία, του Ήλιου, που μεταλαμπαδεύει Φως και Ζωή.

 ΕΛ-ΛΗΝ = ΗΛΙΟΥ ΝΟΩΝ - αυτός που σκέφτεται σωστά,

καλά, φωτεινά, καθαρά, ο γνωστικός και σοφός.

Κωνσταντίνος Καβάφης «Θερμοπύλες»

                                                 Τιμή σ’ εκείνους όπου στην ζωή των ώρισαν

 και φυλάγουν Θερμοπύλες.

Ποτέ από το χρέος μη κινούντες 

δίκαιοι κ’ ίσιοι σ’ όλες των τες πράξεις,

αλλά με λύπη κιόλας κ’ ευσπλαχνία 

γενναίοι οσάκις είναι πλούσιοι, 

κι ότανείναι πτωχοί, πάλ’ εις μικρόν γενναίοι,

πάλι συντρέχοντες όσο μπορούνε 

πάντοτε την αλήθεια ομιλούντες,

πλην χωρίς μίσος για τους ψευδομένους.

Και περισσότερη τιμή τούς πρέπει 

όταν προβλέπουν (και πολλοί προβλέπουν)

πως ο Εφιάλτης θα φανεί στο τέλος,

κ’ οι Μήδοι επί τέλους θα διαβούνε.

Χωρίς ρίζες πως θα φτάσει στον ήλιο το δέντρο της ψυχής μας;

προστατεύω τις ρίζες μου λοιπόν...με αγάπη !

"Στον ουρανό του τίποτα με ελάχιστα".

"Από την κλειδαρότρυπα κρυφοκοιτάω τη ζωή

την κατασκοπεύω μήπως καταλάβω

πώς κερδίζει πάντα αυτή

ενώ χάνουμε όλοι εμείς.

Πώς οι αξίες γεννιούνται κι επιβάλλονται 

πάνω σ' αυτό που πρώτο λιώνει: το σώμα. 

Πεθαίνω μες στο νου μου χωρίς ίχνος αρρώστιας

ζω χωρίς να χρειάζομαι ενθάρρυνση καμιά 

ανασαίνω κι ας είμαι σε κοντινή απόσταση 

απ΄ό,τι ζεστό αγγίζεται, φλογίζει... 

Αναρωτιέμαι τι άλλους συνδυασμούς θα εφεύρει η ζωή 

ανάμεσα στο τραύμα της οριστικής εξαφάνισης 

και το θαύμα της καθημερινής αθανασίας.

Χρωστάω τη σοφία μου στο φόβο. 

Πέταλα, αναστεναγμούς, αποχρώσεις  τα πετάω, 

χώμα, αέρα, ρίζες κρατάω,

να φεύγουν τα περιττά λέω 

να μπω στον ουρανό του τίποτα με ελάχιστα."

                                     Κατερίνα Αγγελάκη Ρούκ

Το βάρος του εγώ  ένοχα  αγκυλώνει το πέταγμα της ψυχής ...

τελευταία πράξη απελευθέρωσης ο θάνατος ...

Έρωτας...ο σύμμαχος !

Έρωτας...συναίσθημα που εξυψώνει ...που ελευθερώνει !

Ποιός φόβος μπορεί να νικήσει μια ψυχή που δονείται από έρωτα ;

Ποιά δεσμά να την φυλακίσουν; 
ΝΙΚΗ...καθολική !

Όταν γεννιέται ο έρωτας , γεννιέται η ζωή. Έκθαμβοι  ψηλαφούμε την ένδεια του βίου να μεταμορφώνεται σε πλούτο απρόσμενο ζωής.Καθημερινές στιγμές ρουτίνας μεταλλάζουν σε εμπειρία γιορτής, γιατί η καθημερινότητα σαρκώνει τώρα την αμοιβαιότητα της σχέσης. Ούτε χρόνος υπάρχει με παρελθόν και μέλλον, ούτε χώρος εγγύτερος και απώτερος. Ο χρόνος είναι μόνο παρόν, κι ο χώρος μόνο αμεσότητα παρουσίας. Χώρος αχώρητος η αδιάστατη εγγύτητα του Άλλου, και άχρονος χρόνος, η πληρωματική διάρκεια της αμοιβαίας  αυτοπροσφοράς.

Στο πρώτο σημάδι αμοιβαιότητας που μας χαρίζει ο Άλλος, επενδύουμε όλη τη φυσική μας ορμή για ζωή. Δίχως κρατούμενα και δίχως μέτρο. Ζούμε μόνο για τον Άλλον και χάρη στον Άλλον.Τα δίνουμε όλα τα παίζουμε όλα. Κάθε εξασφάλιση, κάθε σιγουριά. Τους δεσμούς και τις οφειλές μας. Το καλό μας όνομα, το κύρος ή τη φήμη μας. Τα σχέδιά μας, τις ελπίδες μας. Έτοιμοι για όλα, ακόμα και για τον θάνατο, για χάρη του αγαπημένου.

...............................................................................................................................................................

Μόνη επιδίωξη ύπαρξης, η ποθούμενη σχέση.Τότε μιλάμε για << αληθινό >>  έρωτα. Είναι πόθος ζωής, όχι συμπλήρωμα ή επικουρία του βίου.Όχι προσθήκη σωματικής ηδονής και ψυχολογικής ευφροσύνης στη δεδομένη καθημερινότητα .Αλλά να αλλάζει ο τρόπος της ύπαρξης, να γίνεται κάθε πτυχή της ύπαρξης μια ολόκληρη σχέση. Τότε μιλάμε για << αληθινό >> έρωτα.

Χρήστος Γιανναράς.

αποσπάσματα από το βιβλίο:  ΣΧΟΛΙΟ ΣΤΟ ΑΣΜΑ ΑΣΜΑΤΩΝ

Φόβος...ο αντίπαλος !

Φόβος...συναίσθημα που καθηλώνει,

 που σε αναγκάζει να περιφρουρείς τα στενά όρια του εαυτού σου,

της ατομικότητάς σου,της οικογένειας σου...

...περιορίζοντας το άνοιγμα,

 το πέταγμα της ψυχής 
σε ορίζοντες ελευθερίας !

Στενότητα... χώρου,μυαλού...ακινησία !

Μέσα στο φόβο δεν Ζω...δεν ανασαίνω,

νοιώθω ασφυκτικά ο αέρας δεν επαρκεί...

Φόβος...συναίσθημα υπεύθυνο για την χειραγώγηση της ψυχής 

και κατ επέκταση όλων των ανθρώπων....

" Από την ώρα που ο Φρανκεστάιν γίνεται στόλισμα νεανικού δωματίου, ο κόσμος προχωράει μαθηματικά στη εκμηδένισή του. Γιατί δεν είναι που σταμάτησε να φοβάται, αλλά συνήθισε να φοβάται.

Κι εγώ με τη σειρά μου δεν φοβάμαι τίποτα περισσότερο, απ' το μυαλό της κότας. Απ' το να υποχρεωθώ να συνομιλήσω με μια κότα ή μ' ένα σκύλο, ή τέλος πάντων, μ' ένα ζώο δυνατό που βρυχάται. Τι να τους πως και πώς να τους το πω. Και μήπως δεν είναι εξευτελισμός, αν επιχειρήσω να μεταφράσω ή να καλύψω τις σκέψεις μου, κάτω από φράσεις και ηλίθια νοήματα, για να καθησυχάσω τυχόν τη φιλυποψία μiας κότας, που όμως έχει άνωθεν τοποθετηθεί για να μας ελέγχει και να μας καθοδηγεί;

Η υποταγή, ή ο εθισμός σε μια τέτοια συνύπαρξη, ή συνδιαλλαγή, δεν προκαλεί τον κίνδυνο της αφομοίωσης ή της λήθης, του πως πρέπει, του πως οφείλουμε να σκεφτόμαστε, να πράττουμε και να μιλάμε;

Αναμφισβήτητα αρχίσαμε να το ανεχόμαστε. Και η ανοχή, πολλαπλασιάζει τα ζώα στη δημόσια ζωή, τα ισχυροποιεί και τα βοηθά να συνθέσουν με ακρίβεια τη μορφή του τέρατος, που προΐσταται, ελέγχει και μας κυβερνά.

Το τέρας είχε αρχίσει να κυκλοφορεί. Οι οδοκαθαριστές άρχιζαν την παράστασή τους με Σαίξπηρ, Σίλλερ και Αισχύλο , μια και ανήκουν δικαιωματικά στο υπουργείο Πολιτισμού. Χορός από τραβεστί, ψάλλει τα χορικά του Θεοδωράκη και αποσύρεται εις τας μικράς οδούς, χορεύοντας συρτάκι. Τουρίστες Γάλλοι, Άγγλοι κι' Ελβετοί παρακολουθούν κι ανατριχιάζουν μπρος σ' αυτό το παραδοσιακό μας μεγαλείο. Το τέρας γίνεται γελοίο και κυκλοφορεί ανενόχλητο από Ωδείο σε Ωδείο. Η κλασσική μας Μουσική γίνεται Μαγειρείο. Κι όλος ο κόσμος απαιτεί επιδόματα ειδικά από το Δημόσιο Ταμείο.

Το ερώτημα περνάει απ' τις ηλεκτρικές εφημερίδες της κεντρικής πλατείας. Πως θα αντιδράσουμε και πως δε θα συμβιβαστούμε με το τέρας;

Θυμάστε τι έγινε στην «Ερωφίλη». Ο κόσμος της είχε για βασικές αξίες, το ήθος, την αλήθεια και την ομορφιά. Κι έτσι όταν παρουσιαζότανε η μορφή του τέρατος, αναστάτωνε το κοινό αίσθημα, εκ βαθέων, και προκαλούσε απρόσμενη, άμεση και καθοριστική αντίδραση. Μόλις ο Βασιλιάς έβγαλε τον μανδύα του μεγαλείου και το προσωπείο του αγαθού αρχηγού πατέρα, κι εφάνη στο πρόσωπό του η μορφή του τέρατος, ο Χορός, από γυναίκες, ορμά πάνω του, τον ποδοπατά, τον θανατώνει και τον εξαφανίζει.

Αυτό σημαίνει πως ο χορός των γυναικών αυτών, και δεν φοβήθηκε, αλλά και πως δεν μπορούσε ποτέ να μοιάσει με το πρόσωπο του τέρατος."

Μάνος Χατζιδάκις Κυριακή, 30 Ιουλίου 1978

Πέτα μακριά...δεν έχεις να χάσεις τίποτα γιατί δεν κατέχεις τίποτα...

μόνο Είσαι... η φλόγα από το Φως...η δυνατότητα της ελευθερίας ...ΕΣΥ !