"Eνα ξερό δαφνόφυλλο την ώρα αυτή θα πέσει,
το πρόσχημα του βίου σου,
και θ' απογυμνωθείς.
Με δέντρο δίχως
το πρόσχημα του βίου σου,
και θ' απογυμνωθείς.
Με δέντρο δίχως
φύλλωμα θα παρομοιωθείς,
που το χειμώνα απάντησε
στου δρόμου εκεί τη μέση.
στου δρόμου εκεί τη μέση.
Κι αφού πια τότε θα 'ναι αργά
νέες χίμαιρες να πλάσεις
ή ακόμη μια επιπόλαιη και συμβατική χαρά,
θ' ανοίξεις το παράθυρο για τελευταία φορά,
νέες χίμαιρες να πλάσεις
ή ακόμη μια επιπόλαιη και συμβατική χαρά,
θ' ανοίξεις το παράθυρο για τελευταία φορά,
όλη τη ζωή κοιτάζοντας, ήρεμα θα γελάσεις."
Κώστας Καρυωτάκης
Ζήσε λοιπόν... τώρα... με τη ματιά ενός παιδιού !
Εξαρτάται τι παιδική ηλικία έχεις..ποσο ανεμελα και ευτυχισμενα ηταν τα παιδικα σου χρονια...για να ζησεις μεσα και με τη ματια ενος παιδιου πρεπει να γυρισεις εκει...στην αρχη.Αν βρεις εστω και ενα χαμογελο εκει, θα αντεξεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔιοτι οπως λεει σοφα ο Κ.Καραμπελας..
Υπάρχουν παιδιά που απλώνουν μόνο τα χέρια τους στα τζάμια
Υπάρχουν παιδιά που τα μάτια τους μόνο είναι ζωής σημάδια
Και υπάρχουν παιδιά που δεν μπορούν να δουν τον εαυτό τους
Και υπάρχουν παιδιά που δεν μπορούν να αγγίξουν το πρόσωπό τους
Ποιος ξέρει γιατί , σ΄ αυτή την ζωή να μένουν ακόμα ;
Ποιος ξέρει γιατί να μένουν παιδιά... παιδιά αιώνια ;
Ποιος ξέρει γιατί μέσα στην σιωπή τι να γυρεύουν ;
Ποιος ξέρει γιατί στα αστέρια όλα τους να πιστεύουν ;
Υπάρχουν παιδιά που χρόνο, μέρα, τίποτα δεν γνωρίζουν
Υπάρχουν παιδιά που οι ενοχές των άλλων τα βασανίζουν
Υπάρχουν παιδιά που με την μοναξιά τους κοιτάζονται στα μάτια
Και είναι παιδιά, όπως τα άλλα παιδιά, που κι αυτά φαντάζονται παλάτια.
:)
Τι καταπληκτικοί στίχοι!!
ΑπάντησηΔιαγραφή.....Ποιος ξέρει γιατί στα αστέρια όλα τους να πιστεύουν ;
...ότι και να είναι όμως πάντα θα έχουν τη αθωότητα μέσα τους !!